Een pleidooi voor voelen…

Velen onder ons zijn bang voor de heftigheid van hun emoties omdat we liever zelf kiezen wat en wanneer we iets voelen. Uiteraard houden emoties daar geen rekening mee. Niet alleen de heftigheid van emoties maakt ons bang maar vooral ook onze kwetsbaarheid die we erdoor ervaren. Emotionaliteit zorgt ervoor dat mensen zicht krijgen op onze gevoelswereld en dat willen we niet altijd.

Boosheid, verdriet, trots en uitbundigheid worden het meest gehekeld. De wortels hiervan rijken terug tot in onze jeugd. We leren veel over gevoelens door te zien hoe ons gezin dat deed en erop reageerde t.a.v. onszelf. Als onze ouders zich ongemakkelijk voelen bij bepaalde gevoelens, hoe subtiel ook dan pikken wij die signalen op en leren we van jongs af aan welke emoties gewenst waren en welke niet. Ook boodschappen zijn belangrijk, als je als kind hoort dat je bv. lastig bent als je boos bent dan zal op de duur die emoties gaan onderdrukken. Ouders die zeggen dat gevoelens mogen maar het zelf niet tonen, geven daarmee onbedoeld het omgekeerde signaal: “We houden het beter voor onszelf”.

Emoties vermijden kan op verschillende manieren: drinken, eten, sporten, televisiekijken, impulskopen, … we zijn er soms zo goed in geworden dat we het zelf niet meer door hebben. Pas op, soms is het oké om je gevoelens even te parkeren en je zinnen te verzetten maar als dit een automatisme is en geen bewuste keuze, kan je voeling verliezen met hoe het echt met je gaat.

Omdat gevoelens een functie hebben, zullen ze onze aandacht blijven vragen. Hoe hard je ook je best doet om eromheen te gaan. Je wordt somber, kribbig of ontwikkelt fysieke klachten zoals vermoeidheid, hoofdpijn, … Niet proberen voelen, heeft soms te maken met de angst om er niet meer uit te raken. Dat je in het verdriet of eender welke ander gevoel zal verdrinken. Maar emoties hebben het verloop van een golf: ze beginnen klein, groeien tot een breekpunt en als ze hun hoogste punt bereiken, zakken ze weer.

Emoties leren ons dus iets over onszelf, ze vertellen iets over onze behoeftes en vertellen wat er in ons leeft, ze geven persoonlijke boodschappen. Het kan misschien een idee zijn om ze op die manier te gaan bestuderen: wat probeert mijn gevoel mij duidelijk te maken? Herkenning van lichamelijke sensaties helpt om je rapper bewust te worden van je gevoelens. Als je bv. opmerkt dat je vaak je adem inhoudt wanneer je last hebt van stress, dan leer je je stress rapper herkennen: “Ik hou me adem in, sta ik onder druk?”.
Wil je hiermee in aan de slag? Probeer dan eens vaker stil te staan bij je lichamelijke gewaarwordingen:

• Hoe voelt je lichaam?
• Waar is er spanning?
• Wat voor gevoelens komen er op?
• Waar voel je ze?

… Ik ontdekte voor mezelf dat ik meer gebukt loop als ik zorgen heb, alsof er letterlijk een last op mijn schouders rust. En jij?