Mindmappend 2023 in

Zoals een nieuwjaarsbrief maar dan anders…

We zijn al de tweede week van het nieuwe jaar voorbij. Hoewel voornemens aan het begin van het jaar gesteld worden, vind ik dat het àltijd wel kan. Toegegeven, de start van een nieuw jaar geeft wel meer het gevoel van opnieuw te kunnen beginnen. In 2020 schreef ik iets over nieuwjaarsvoornemens en in 2021 iets over gedrag om te helpen bij die nieuwjaarsvoornemens. Terwijl ik anderen hun plannen voor 2023 zag verschijnen, voelde ik er deze keer zelf weinig voor. Normaal schrijf ik ieder jaar een brief aan mezelf. Ik neem daar dan ook graag mijn tijd voor maar dit jaar leek het mij meer een gedoe dan een meerwaarde om een A4 aan dingen vol te schrijven die ik wil aanpakken, voorop stellen of welke lessen ik zal meenemen naar het komende jaar.

In gesprek met een vriendin besloot ik dan ook geen doelen te stellen. Als ik al iets wil dan is het vooral mezelf ‘ontzorgen’, vertelde ik haar. Ja… ik neig nogal van het zorgelijke type te zijn. Over kleine en grote dingen en het ene al meer relevant dan het andere. Misschien kan je het weer als een doel zien maar ik ervaar een jaar leven naar ‘ontzorging’ niet als een doel. Het voelt eerder als een verademing, als ruimte creëren, als minder druk. Concreet houdt dit in dat ik mezelf vaker de vraag zal stellen: “Ontzorgt dit mij?”. Zo niet, zou het gevolg navenant dienen te zijn.

Voor zij die het nog niet weten, ik heb wel graag een projectje. En het gesprek met diezelfde vriendin leidde tot het gelijktijdig uitroepen van een idee: “MINDMAP!”. Wat zijn de dingen die ik kan doen voor mezelf om mij te ‘ontzorgen’? Of binnen welke domeinen van mijn leven heb ik die ‘ontzorging’ nodig? Dus nam ik een groot wit blad waar ik in het midden ** o n t z o r g e n ** schreef en van daaruit tekende ik allerlei associërende pijlen met wat ik daaronder versta.

Eentje ervan is bv. * m i n d e r – w e r k * die ik verder liet vertakken in: m i n d e r – z e l f o p g e l e g d e – d e a d l i n e s. Omdat ik graag schrijf, besloot ik in 2022 om maandelijks te bloggen. Nu ik een nieuwe job gestart ben in het ziekenhuis als obesitascoördinator en dit nog steeds combineer met mijn praktijk, is mijn leven iets chaotischer. Eind vorig jaar startte mijn partner ook in een nieuwe job en in combinatie met het verhuizen naar een tussenwoning was het zoeken naar een nieuw evenwicht. We lijken het evenwicht in momenten nog niet helemaal gevonden te hebben en dat is oké. Het zorgt er wel voor dat ik minder inspiratie voel desondanks mijn zelf uitgesproken maandelijkse verbintenis.

Maar dat is leven denk ik dan. Soms vraagt het leven ons om flexibel om te gaan met bepaalde plannen, of ze op zijn minst aan te passen naar de (veranderende) noden die je voelt. Niet altijd makkelijk maar wel noodzakelijk. Voor mij vertaalt zich dat dit jaar in het stopzetten van maandelijkse blogdeadlines en meer te schrijven zoals het in me op komt op de momenten dàt het in mij opkomt. Op die manier ontneem ik mezelf wat ‘blogzorgen’.

Oké, oké, stiekem weet ik ook wel dat er wel iets van doelstelling zit in het mindmapping-gebeuren. Maar toch voelt het anders. Dus laat me maar in even in de waan.

Als jij een mindmap zou maken, welk woord staat er bij jou dan centraal?

Als jij hier ook graag mee aan de slag wil, heb je alleen een blanco blad papier nodig en schrijfmateriaal. Je kan het zo uitgebreid maken als je zelf wilt. Ik ging gewoon aan de slag met een blauw potlood. Maar je kan kleur naar gevoel toebrengen of zelfs beelden uit magazines.